ਅੰਧਸਤਾਨ-ਰਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਕੁੰਦਰਾ ਕੌਵੈਂਟਰੀ ਯੂ ਕੇ
ਅੰਧ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਕੁੰਭੀ ਦੇ ਵਿੱਚ,
ਹਿੰਦੋਸਤਾਨ ਹੈ ਗਰਕ ਰਿਹਾ,
ਸਵਰਗਾਂ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਦਿਖਲਾ ਕੇ,
ਹਰ ਬਾਬਾ ਭੋਗ ਸਭ ਠਰਕ ਰਿਹਾ।
ਹਰ ਬਾਜ਼ਾਰ ‘ਤੇ ਹਰ ਗਲੀ ਵਿੱਚ,
ਟੱਲ ‘ਤੇ ਸੰਖ ਨਿਰੰਤਰ ਵੱਜਦੇ,
ਗਰੀਬ ਦੀ ਘਾਲ਼ ਕਮਾਈ ਉੱਤੇ,
ਕਰੋੜਾਂ ਨਿਖੱਟੂ ਨਿੱਤ ਪਲ਼ਦੇ ਰੱਜਦੇ।
ਤੀਰਥ ਯਾਤਰਾਵਾਂ ਦੇ ਵਪਾਰੀ,
ਧੰਦਾ ਕਰਨ ਹਰ ਦਿਨ ਤੇ ਰਾਤੀਂ,
ਅੰਨ੍ਹੇ ਭਗਤਾਂ ਦੀ ਸਮੁੱਚੀ ਹੇੜ੍ਹ ਨੂੰ,
ਲੁੱਟੀ ਜਾਣ ਉਹ ਗੱਲੀਂ ਬਾਤੀਂ।
ਮਿੱਧਦੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਤੀਰਥੀਏ,
ਪਰਵਾਹ ਨਾ ਕਰਦੇ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਦੀ,
ਚਿੱਕੜ ਵਿੱਚ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਨ ਦੀ,
ਦੌੜ ਹੈ ਲੱਗੀ ਹਰ ਗਧੇ ਦੀ।
ਜਿਸ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਨੇਤਾ ਇਹ ਸਮਝੇ,
ਉਹ ਮਾਂ ਪੇਟੋਂ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੰਮਿਆ,
ਅਫਸੋਸ ਕਿ ਅੰਨ੍ਹੇ ਇੱਕ ਵੀ ਭਗਤ ਨੇ,
ਉਸ ਦਾ ਇਹ ਹੰਕਾਰ ਨਹੀਂ ਭੰਨਿਆ।
ਜਿਸ ਧਰਤੀ ਦੇ ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਵੀ,
ਭੂਤ ਪ੍ਰੇਤ ਦੀਆਂ ਡਿਗਰੀਆਂ ਦੇਵਣ,
ਉਸ ਧਰਤੀ ਦਾ ਕਿਹੜਾ ਵਾਸੀ,
ਭੰਡੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਥੋਥੇ ਖੇਖਣ।
ਨੰਗੇਜ ਦੇ ਉੱਤੇ ਕਾਨੂੰਨ ਦਾ ਡੰਡਾ,
ਪਰ ਨਾਂਗੇ ਸਾਧ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਨ੍ਹੀਂ ਡਰਦੇ,
ਨੂਹਾਂ ਧੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕਰਾ ਡੰਡੌਤਾਂ,
ਬੇਸ਼ਰਮ ਮਾਪੇ ਅਸ਼ ਅਸ਼ ਕਰਦੇ।
ਸਾਧਾਰਨ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਦੀ,
ਹਰ ਦਿਨ ਨੰਗੀ ਪਰੇਡ ਹੈ ਹੁੰਦੀ,
ਸਾਸ਼ਨ ਰਲ਼ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਹੈ ਘੜਦਾ,
ਸਿਰ ਚੜ੍ਹ ਫਿਰੇ ਭੀੜ ਸਭ ਗੁੰਡੀ।
ਵਹਿਮ ਭਰਮ ਤੇ ਜਾਦੂ ਟੂਣੇ,
ਜਿਸ ਧਰਤੀ ਦਾ ਧਰਮ ਈਮਾਨ ਹੈ,
ਐਸੀ ਧਰਤੀ ਦਾ ਨਾਂ ਫਿਰ ਯਾਰੋ,
ਕੋਈ ਹੋਰ ਨਹੀਂ, ਬੱਸ ਅੰਧਸਤਾਨ ਹੈ।
